Elk kind een etiket

http://rondom10.ncrv.nl/forum

Elk Kind een Etiket

Uitzending Archief forum : Elk kind een etiket

ADHD, PDD-NOS, Asperger, dyslexie, dyscalculie. Het aantal kinderen met een etiket wegens leerprobleem of gedragsstoornis stijgt explosief. Is het op grote schaal mis met onze jongeren, of worden ze ten onrechte als ‘ziek’ bestempeld en bestookt met behandelingen en medicijnen?

http://rondom10.ncrv.nl/forum/elk-kind-etiket?page=1

Stoornissen zijn signalen van kinderen die schreeuwen om de juiste aandacht

http://rondom10.ncrv.nl/forum/komende-uitzending/elk-kind-etiket/stoornissen-zijn-signalen-van-kinderen-die-schreeuwen-om-ju

De wereld is veel te stom om te begrijpen, dat allerlei op de proppen komende stoornissen eigenlijk signalen zijn, van kinderen die schreeuwen om de juiste aandacht. Dat ze schrik hebben om op of af, die voorbij razende hogesnelheidstrein, te springen. Kinderen worden direct na de geboorte door anderen buitenshuis opgevoed,  terwijl de ouders werken en eigenlijk in die weinige vrije uren bekaf zijn en de structuur in het gezin wat laten fieren.

Kinderen mogen geen kinderen zijn, worden in de gezinsproblematiek, te veel betrokken. Door druk en gejaagdheid kent het kind weinig rust en zekerheid. Op school worden ze klaar gestoomd, niet voor datgene waar ze het meest voor geschikt zijn, maar in een algemeen stramien om klaar te staan voor mogelijke herscholing en daar waar vraag naar is. Werk vinden, houden is geen vanzelfsprekendheid meer. Die onzekerheid brengt enorme innerlijke onrust.

Wat ik hier bedoel zeggen is, dat er bij heel veel kinderen verschijnselen worden geconstateerd, waardoor zij voor het regulier onderwijs worden buiten gesloten. De school heeft geen aanpak of leer technieken voor deze kinderen. Ze worden door de onderzoeksmolen gemangeld en ziedaar, de ene stoornis na de andere schiet als paddenstoelen uit de grond. De kinderen krijgen een brandmerk en wanneer nodig volgens deskundigen ook medicijnen. ZO en daar knapt je kind van op, wat zal hij presteren!!!

De kinderen waar ik het over heb, zitten in de vergaarbak van het grijze gebied. Als men op dit vlak zowel sociaal maatschappelijk en medisch en politiek gezien, niet eerlijk wordt of gaat toegeven dat er toch wel een kern van waarheid zit in al de klachten van die ervaringsdeskundigen, dan doen wij de mensen die daadwerkelijk lijden onder deze stoornissen ernstig te kort.

Op deze manier krijg je straks dat iedereen de werkelijke stoornissen gaat bagatelliseren of dat men kinderen gaat afsluiten van deze hectische wereld van prikkels en dit wordt alleen maar meer.

Dit verdienen onze kinderen niet. Zij die werkelijk alle hulp van de wereld nodig hebben moeten dat krijgen, kosten wat het kosten. Maar kinderen die met een wat andere aanpak heel goed hun pad zelfstandig in die overweldigende prikkelwereld kunnen vinden, verdienen ook een juiste aanpak.

Of je nu in een rolstoel zit ivm een zware fractuur aan je been of dat je verlamd ben aan je benen is een wezenlijk verschil. Je plannen van aanpak voor bijvoorbeeld de toekomst zijn duidelijk anders. Ook de aanpassing inde middelen die hebt zijn niet het zelfde.

Ik vind dat de medici hier heel discreet en correct mee moeten omgaan. En wat ik al eerder zei daar blijf bij, kinderen die deze intense ondersteuning nodig hebben moeten die ook krijgen, maar dan moet de politiek ook duidelijk het volk tonen waar het dan om gaat en niet toelaten, dat iedereen zo'n petje wel past.

 

Beelddenkers. Gelukkig is dat een gave en géén stoornis 

http://rondom10.ncrv.nl/forum/komende-uitzending/elk-kind-etiket/beelddenkers-gelukkig-is-dat-gave-en-géén-stoornis 

Ik kan me hier heel sterk in vinden. Ben inmiddels alweer mijn baan kwijt. Ik kan namelijk niet communiceren. Ik kan niet luisteren. Ik kan niet niet rechtstreeks melden in woorden wat die andere wil horen. Ik praat altijd achteraf. Ik spring van de hak op de tak. Ik maak van een gewoon vraag of antwoordt een quiz. Ik ben ongedurig. En dat gaat maar zo door.

Ik heb pas op mijn 48ste maar een test laten doen. Ik ben blijkbaar geen Add/Adhd'er of heb last van een stoornis in het autistisch spectrum.
Ik roep verdorie al jaren dat het Beelddenken is.
Dat ik dan niet woordblind ben maar wel licht dyslectisch. Cijfers draai ik chronisch om. Verbanden en woorden in de taal krijgen een eigen plek, om het plaatje te beschrijven, niet om woorden grammaticaal in de juist volgorde te plaatsen. Ik ben heel duidelijk een holistisch of schematische denker.

Nergens kunnen ze dit vertrouwd en goed testen. En intussen ben ik die chaotische moeder die volgens scholen en instanties jammer genoeg twee tieners structuur moet bieden. Uitgerekend twee kinderen waarvan er één ADHD zou hebben en de ander Asperger. Kortom, het cirkeltje is rond de brandmerken van de muur gehaald en that's it!

Waarom in vredesnaam luistert men niet naar ouders of vraagt zelf advies. Je hebt toch ook een MR en een OR op school. Nou laten we dan eens beginnen met een STOOR: SToornis Ondersteunende Ouder Raad.

Nu zit ik met een mogelijke asperger kind thuis die totaal geen motivatie meer heeft voor school, verveelde zich daar letterlijk kapot, terug gezakt van havo naar vmbo-t naar geen diploma mogen halen. Het Adhd kind, natuurlijk wat dacht u anders slikt Ritalin. (alleen op school, dat willen wij) En ik, ik slik nog niks, of eigenlijk toch, slik ik waarschijnlijk alles. Zeer vermoeiend.